چاقو زنجان کوچکاز اسکاندیناوی قدیم ابزار یا سلاحی است با لبه یا تیغه ای که معمولاً به دسته یا دسته وصل می شود. یکی از اولین ابزارهای مورد استفاده بشر، چاقوها حداقل 2.5 میلیون سال پیش ظاهر شدند، همانطور که ابزار اولدووان نشان می دهد.
تیغه‌های چاقو که در اصل از چوب، استخوان و سنگ (مانند سنگ چخماق و ابسیدین) ساخته شده‌اند، در طول قرن‌ها، همگام با پیشرفت‌های متالورژی و ساخت، از مس، برنز، آهن، فولاد، سرامیک و تیتانیوم ساخته شده‌اند.
بیشتر چاقوهای مدرن دارای تیغه های ثابت یا تاشو هستند. الگوها و سبک های تیغه بر اساس سازنده و کشور مبدا متفاوت است.
چاقوها می توانند اهداف مختلفی داشته باشند. شکارچیان از چاقوی شکاری استفاده می کنند، سربازان از چاقوی جنگی استفاده می کنند، پیشاهنگان، چادرنشینان و کوهنوردان یک چاقوی جیبی حمل می کنند.
چاقوهای آشپزخانه برای تهیه غذا (چاقوی آشپز، چاقوی غذاخوری، چاقوی نان، چاقو)، چاقوهای رومیزی (چاقوی کره ای و چاقوی استیک)، سلاح (خنجر یا تیغه سوئیچ)، چاقو برای پرتاب یا شعبده بازی، و چاقو برای مراسم مذهبی وجود دارد. یا نمایش (کیرپان).
لبه تیغه می تواند ساده یا دندانه دار یا ترکیبی از هر دو باشد. چاقوهای تک لبه ممکن است دارای یک لبه معکوس یا لبه کاذب باشند که بخشی از ستون فقرات را اشغال می کند. این لبه ها معمولاً دندانه دار هستند و برای بهبود عملکرد بیشتر استفاده می شوند.
دسته ای که برای گرفتن و دستکاری ایمن تیغه استفاده می شود، ممکن است شامل یک تانگ باشد، بخشی از تیغه که به داخل دسته کشیده می شود.
چاقوها با گیره های جزئی ساخته می شوند (تا قسمتی به سمت دسته کشیده می شوند، که به عنوان “چشمه های چوبی” شناخته می شود) یا بند های کامل (طول کامل دسته را که اغلب در بالا و پایین قابل مشاهده است) ساخته می شوند.
روش ساخت انترکادو نیز در چاقوهای عتیقه برزیل وجود دارد، مانند چاقوی سوروکابان، که شامل پرچ کردن تیغه ای تغییر کاربری شده به ریکاسو یک دسته بدون تیغه است.
دسته ممکن است شامل یک تکیه گاه، قطعه ای از مواد سنگین (معمولاً فلز) باشد که در جلو یا عقب دسته قرار دارد. تکیه گاه همانطور که از نامش پیداست برای تقویت مکانیکی چاقو استفاده می شود.
یک چاقوی زنده ماندن فول تانگ ساخت گربر. فلز از تیغه به سمت دسته گسترش می یابد. چاقوی فولاد کربنی موراکنیو
کارگران زن نشسته در حال ساخت چاقو بر روی ماشین آلات با طبل های چرخان بزرگ
تیغه های چاقو را می توان از مواد مختلفی تولید کرد که هر کدام مزایا و معایبی دارند. فولاد کربن، آلیاژی از آهن و کربن، می تواند بسیار تیز باشد.
لبه خود را به خوبی نگه می دارد و به راحتی تیز می شود، اما در برابر زنگ زدگی و لکه آسیب پذیر است. فولاد ضد زنگ آلیاژی از آهن، کروم، احتمالاً نیکل و مولیبدن است که فقط مقدار کمی کربن دارد.
به اندازه فولاد کربنی نمی‌تواند لبه‌ای کاملاً تیز بگیرد، اما در برابر خوردگی بسیار مقاوم است. فولاد ضد زنگ با کربن بالا، فولاد ضد زنگ با مقدار کربن بیشتر است که برای ترکیب ویژگی های بهتر فولاد کربن و فولاد ضد زنگ در نظر گرفته شده است.
تیغه های فولاد ضد زنگ با کربن بالا تغییر رنگ یا لکه نمی کنند و لبه تیز را حفظ می کنند. تیغه های چند لایه از چندین فلز برای ایجاد یک ساندویچ لایه ای استفاده می کنند که ویژگی های هر دو را ترکیب می کند.
به عنوان مثال، یک فولاد سخت تر و شکننده تر ممکن است بین یک لایه بیرونی از فولاد ضد زنگ نرم تر، سخت تر، قرار گیرد تا آسیب پذیری در برابر خوردگی کاهش یابد.
با این حال، در این مورد، قسمتی که بیشتر تحت تأثیر خوردگی قرار می گیرد، لبه، همچنان آسیب پذیر است. فولاد دمشق شکلی از جوشکاری الگو با شباهت به ساخت لمینت است.
لایه‌هایی از انواع مختلف فولاد به یکدیگر جوش داده می‌شوند، اما پس از آن استوک برای ایجاد الگوهایی در فولاد دستکاری می‌شود.
