با این حال، بزرگترین مصرف کننده زیره امروز در جهان هند و چین بزرگترین صادر کننده و تولید کننده است. زیره دارای خواص آنتی اکسیدانی قابل توجهی است و به طور سنتی به عنوان قابض، بادشکن، انعقاد و محرک و همچنین برای درمان اسهال، سوء هاضمه، صرع، دندان درد، سیاه سرفه، نفخ ، سوء هاضمه و یرقان استفاده می شود.
زیره به ارتفاع حدود 30 تا 60 سانتی متر رشد می کند و دارای ساقه ای بدون کرک، شاخه دار و باریک است. دارای برگهای مرکب با برگچه های نخ مانند است.
دارای گل آذین چتری انتهایی است. هر شاخه زیره دارای 3-9 چتر با 5-7 چتر است که از گل های کوچک هرمافرودیت تشکیل شده است که سفید یا صورتی هستند.
دارای اسکیزوکارپس یعنی میوه های حاوی دو مریکارپ و بذرهایی به طول حدود 6 میلی متر که در وسط آن مستطیل و ضخیم تر است.
و اکسید نیتریک 18 آزاد می کند. Kedia و همکارانش همچنین فعالیت‌های بخور، لاروکش، بازدارنده تخم‌گذاری، تخم‌کشی، دافع و شفیره‌کشی اسانس دانه C. cyminum و همچنین 4 جزء اصلی آن (سایمن، آلدئید زیره، γ-ترپینن و (-) را گزارش کرده‌اند. -β-پینن) علیهCallosobruchus chinensis و Sitophilus oryzae 19 .
زیره یک جایگزین بسیار مفید سازگار با محیط زیست برای مدیریت هجوم حشرات در محصولات غذایی در نظر گرفته می شود. C. cyminum همچنین دارای پتانسیل بازدارندگی آنتی بیوفیلم و حس حد نصاب قابل توجهی در برابر پاتوژن های باکتریایی گرم منفی است 20 . اسانس های زیره همچنین اثرات ضدعفونی کننده و سمیت قوی بر علیه Anopheles gambiae 21 نشان داده اند.
کاربردهای رایج قومی دارویی زیره در جدول 1 خلاصه شده است. به طور سنتی، زیره معمولاً به عنوان دارویی برای درمان اختلالات گوارشی، التهابی و عصبی و همچنین دندان درد استفاده می شود.
در طب سنتی ایران نیز از زیره به عنوان داروی قولنج، اسهال، سوء هاضمه و نفخ و برای تحریک تولید شیر مادر استفاده می شود . در مراکش برای طعم دادن به غذاها و خرمای نرم استفاده می شود.
همچنین معمولاً در تونس به عنوان گیاهان معطر و ادویه های آشپزی و همچنین در ایتالیا برای بیماری های مختلف گوارشی و عصبی استفاده می شود. قسمت های مختلف گیاه زیره (برگ، ساقه، ریشه و گل) حاوی ترکیبات شیمیایی مشابه و متفاوتی است.
